Sedaa verbindt traditionele muziekculturen van Mongolië en Perzië tot een uniek vernieuwende, maar toegankelijke ontmoeting tussen twee cultuur-historisch gerelateerde stromingen in de wereldmuziek. Ook voor Westerse oren is het zuiverend om deze mystieke, melancholische muziekversmelting uit de Oriënt te beleven. Op cd, maar zeker ook live tijdens een concert. En dat nog wel in de serene entourage van een religieus erfgoedmonument als het Lodewijkskerkje met haar fijne akoestiek.

Sedaa betekent stem in het Perzisch. Vocalen drukken inderdaad een stevig stempel op het groepsgeluid. De muzikanten zijn meesters in boven- en ondertonale keelklanken die de Mongoolse muziek typeren. Resonerende vocalen die ze met ogenschijnlijk gemak van podium richting concertruimte dirigeren, lijken van overal en nergens te komen, zich hun weg door het Lodewijkskerkje te dansen, om naar overal en nergens te gaan. De beheersing van het instrumentarium verdient het predikaat uitmuntend.

Gitaren en percussie van de Iraanse multi-instrumentalist Omid Bahadori doen westers vertrouwd aan: akoestisch en elektrisch leadgitaar, cajon en een handframetrom, vergelijkbaar met een Ierse geitenvellen mega-bodhran. Hetzelfde geldt voor het hakkebord, althans voor wie verwantschap ziet met de hammer dulcimer die in varianten voorkomt in onze westerse muziektraditie. Ganzorig Davaakhuu geniet internationaal erkenning als virtuoos op dit sprankelende, 120-snarige instrument (yochin). Met een hals overvloeiend in een uit hout gesneden paardenhoofd, oogt de contrabas van Naraa Naranbaatar als Mongoolse ambachtskunst.

Traditionele koperen en andere blaasinstrumenten (bishgur, mongolese oboe) vervolmaken het ruimtelijke beeld. Dat brengt de toehoorder nabij briesende przewalskipaarden, dravend over winderige, uitgestrekte steppes met verre einders. Of nabij een kleurrijke karavaan die langs de immense zijderoute voortschrijdt. Maar Sedaa roept evengoed de illusie op van voetbalsupporters die zich in een volgepakt stadion massaal verbroederen met zielsverwarmende samenzang. Om vervolgens stil te genieten van een eeuwenoud Perzisch liefdeslied, vertolkt door ontroerende zang van Omid. De vocalist staat zichzelf akoestisch bij met subtiel voortkabbelend snarenwerk.

Met haar kenmerkende boven- en ondertonale vocalen grijpt Sedaa terug naar vibrerende keelzangtechnieken van haar nomadische voorouders. Daarin brengen de zangers meerdere toonhoogtes gelijktijdig terug tot één samenvallende klank in Hömii (boventonale) of Kargyraa (ondertonale) harmonie. Ook de instrumenten kennen een overlevering van opeenvolgende generaties, inclusief de ambachtelijke bewerking van natuurproducten, zoals natuurlijk hout, tot statusverhogende Morin Khuur (paardenhoofdviool) en Ikh Khuur  (paardenhoofdcontrabas). 

De mystieke, melancholische sfeer die het groepsgeluid ademt, ontleent zich aan weidse natuurlandschappen die Mongolië en Perzië gemeen hebben, vermengd met oriëntaalse ritmes. Sedaa waakt ervoor dat ze met haar moderne arrangementen en vernieuwende composities het culturele erfgoed van haar nomadische voorouders respecteert, maar tevens voortzet en uitbreidt. Resultaat is een verbluffende balans tussen twee van ’s werelds oudste en rijkste culturen, toegankelijk bewerkt naar het hier en het nu. 

Voor wie intens luisteren met gesloten ogen niet volstaat: Sedaa treedt op in origineel gedrapeerde zijden klederdracht. De atmosfeer en de akoestiek die het Lodewijkskerkje ademt completeert de unieke beleving die de toehoorders ondergaan. Feitelijk vallen op zondagmiddag 29 september 2024 bij GUO in Oisterwijk twee cultuur-historisch vervlochten oriëntaalse muziektradities samen in én met een westers (Napoleontisch) erfgoedmonument. Een imposante ervaring.

Sedaa bracht vier cd’s uit, waarvan de eerste drie zijn uitverkocht. De formatie speelde op vooraanstaande podia, festivals, voor radio en tv in China, Oezbekistan, Oekraïne, Polen, Finland, Tsjechië, Colombia, USA, Canada, Italië, Duitsland en Nederland. Ze ontving meerdere internationale onderscheidingen, waaronder Oberschwäbische Kleinkunstpreis Kupferle (2012), 22ste Folkfrühling Plauen (2013), Creole Nord (2013/2014), Creole Rudolstadt (2014/2015), Samarkand Festival Sharq Taronalari Award of Minister of Culture Oezbekistan (2015).