Vijf internationale topartiesten exploreren de flamenco tot in haar diepste vezels. Dit vat gloednieuw programma Equilibrio kernachtig samen. Aanstichters: Quinteto Matthieu Acosta. Artistieke leiding: de naamgever zelve.

GUO-concerten Groeten Uit Oisterwijk opent er op zondagmiddag 28 september haar 48^ste GUO-concertserie mee in het Lodewijkskerkje. Dit kerkmonumentje met fijne akoestiek dient als sfeervol decorum. De insteek van het programma is toegankelijk, de variatie in extremis maximaal en zelfs onderdrukt krijgt de geeuw uit verveling geen schijn van kans.

Een wereldpremière is het zelfs. Het Lodewijkskerkje is van protestantse signatuur, het bonte gezelschap houdt haar Equilibrio slechts overdrachtelijk ten doop. Maar daarmee niet minder vurig. Een vuurdoop als het ware. Zoals het de flamenco betaamt.

De bezielende flamencogitarist Matthieu Acosta is een wereldburger met Arubaanse wortels. Hij stamt van een familie die met muziek opstaat en ermee gaat slapen. De gitaar kreeg hij met de paplepel toegediend. Zoals leeftijdgenootjes zich verloren in games, speelde hij van jongsaf zijn eigen spelletje: klassiek gitaar.

Eenmaal 14 jaar viel hij niet voor de mainstream popmuziek, maar voor de wonderlijke flamenco. Het waren de gitaarklanken van meestergitarist Paco de Lucia die hem de aloude Spaanse gipsymuziek inzogen. Zijn zus die er al gitaar studeerde, gaf hem het  spreekwoordelijke kontje naar Codarts. En of hij ermee in de boter viel: dit gereputeerde conservatorium in Rotterdam stopt veel wereldmuziek in haar tank. Onderwijl doopte die wereldmuziek zich om tot ‘global music’. Flamenco maakt er onmiskenbaar substantieel deel van uit.

Op Codarts overkwam een piepjonge Matthieu de volgende gelukzaligheid: hij liep er muziekdocent Ricardo Mendeville tegen het lijf. De gelouterde flamencogitarist nam zo’n jeugdig talent maar wat graag onder zijn vleugels. Zijn studiejaar was nog niet om of hij auditeerde al voor het juniorprogramma voor uitzonderlijk jong muziektalent. En met verve. Wat dan weer de deur opende om zijn flamencospel te finetunen bij levende legende Paco Peña. Hij speelde zich door het curriculum heen, van auditerend broekie voor een voorbereidend talentenklasje via bachelor tot master.

Met zo’n begenadigd discipel wilde Paco Peña ook wel samen het podium op. En zo geschiedde, inclusief zelfs tv-opnames voor VPRO’s onvolprezen, jammerlijk overleden ‘Vrije Geluiden’. Het ontlokte complimenteuze woorden bij maestro Paco Peña: “I hear flamenco that engages me: new music expressed in my own language.  And I can also hear that Matthieu is just being completely himself. Being completely honest in his delivery of a music that now belongs to him.’ Die kon hij alvast in zijn zak steken. En zich op basis daarvan extra geïnspireerd doorontwikkelen.

In zijn zoektocht naar zijn eigen handtekening om onder de flamenco te zetten, ontmoette hij op de juiste momenten de juiste artiesten. Flamencodanseres Irene Álvarez weet met haar elegantie, virtuositeit, kracht en fingerspitzengefühl voor de muziek elk publiek voor zich te winnen. Zangeres Erminia Fernández Córdoba legt in haar stem de hartstocht die de flamenco eigen is. Van eigen handtekening gesproken: hoe vaak bergt een flamencobezetting een traverso?  En dan neemt de dwarsfluit van Maria Cristina González ook nog een prominente plek in. Als percussionist is Udo Demandt een veelgevraagde gast in de flamencoscene. Sterker nog: in Quinteto Matthieu Acosta opent hij de 48^ste GUO-concertserie om diezelfde deur met Companía Encuentros eind mei in het slot te roffelen.

Dit vijftal laat in Equilibrio zoete melodieën, melancholische zang, opzwepende ritmes en intense dans meesterlijk in elkaar overvloeien. Creatief omlijst door de eigen composities van Matthieu Acosta. Die vertrekt vanuit een Caraïbisch perspectief, dichtbij huis dus, maar kleurt ook onderweg lang niet alles binnen strak flamencokader in. Integendeel profiteert hij juist van de meltingpot die zijn internationale gezelschap in zich bergt.

Zeker: Acosta schept ruimte, maar waakt voor onbegrensde losbandigheid. Meanderend langs lijntjes waaiert hij uit én houdt hij koers. Het open vizier blijft gericht tot op de rafelrandjes van de flamenco. Zijn vaste hand behoedt de vijf artiesten voor stuurloosheid waarin ze als los zand zouden uiteenvallen. Ieders eigenheid én cultureel gewortelde inbreng dragen juist bij aan een bijzondere samenhang die de som der delen ontstijgt.

Voorbij komen creatieve danschoreografieën, gepassioneerde zang en instrumentale hoogstandjes van de bovenste flamencoplank. Zo reflecteert Equilibrio de zoektocht naar ideale balans, waarin instrumenten, zang en dans op elkaar inspelen. Een uniek, afwisselend en toegankelijk programma dat geen tel verveelt. En een wereldpremière in een nietig kerkmonumentje bij een kleinschalige podiumorganisatie uit niet veel meer dan een pretentieus dorp met de trotse allure van prestigieuze stadsrechten.

Om voor muzikanten én danseres voldoende podiumruimte te creëren houdt GUO het aantal tickets beperkt. GUO staat en gaat voor kwaliteit en diepgang in de beleving van het moment boven oppervlakkige kwantiteit voor de schone schijn. Quinteto Matthieu Acosta is ongeschikt voor gauw halen snel thuis shows voor  massatoerisme aan de Spaanse Costa Del Olé.

Voor de fijnproever geldt des te meer: GUO ziet je graag, tot bij GUO, maar…..VOL=OP!

Make Love!

Not War!

Enjoy Live Music!

Peace,

GUO-concerten Groeten Uit Oisterwijk